Fruitpact-ambassadeurs beleven en zien meer
“We zijn eind oktober vorig jaar begonnen met snoeien in de boomgaard. We werken met een andere teler samen, maar uiteindelijk zie je maandenlang alleen je eigen kringetje. Ambassadeur van het Fruitpact worden leek me een goede manier om aan die beperkte groep eens te ontsnappen, nieuwe mensen te leren kennen.” De ambassadeursgroep fungeert als voelhorens in de fruitteelt. “Je kunt zeggen wat je hoort en ziet en wat er volgens jou in de fruitketen gebeurt.”
Van Arkel vormt al zes jaar een maatschap met zijn vader, maar is sinds september vorig jaar vol in het bedrijf gaan werken. “Ik ben nu de vierde generatie fruitteler in het bedrijf. Ik heb aan de HAS in Den Bosch agribusiness en bedrijfskunde gedaan en erna in Dronten op de Aeres hogeschool agribusiness development. Studentenleven dus. Het was wennen, alleen maar op je bedrijf te werken.”
Hij maakt deel uit van een groep van zestien jonge fruittelers, die samen een studieclub hebben. “Meer een voortzetting van een vriendenclub. Ieder organiseert wat, dat kan een rondleiding op het eigen bedrijf zijn, maar ook een inspirerende spreker uitnodigen. We zien elkaar één keer per maand. Het gaat om verdieping van je kennis en van elkaar leren.” De leeftijd van de groepsleden ligt tussen de 24 en 30 jaar.
Van Arkel heeft een nuchtere kijk op de stand van zaken in de fruitteelt. “Wat niet betekent dat ik alleen maar klaag. Je moet positief blijven, voor jezelf er wat uit halen. Maar wanneer je kijkt naar de problemen rond gewasbescherming, en dat zal nog wel lastiger worden, raak ik bezorgd. Ook de stijgende lonen zie ik als een factor van grote invloed, alles bij elkaar maakt dat je ziet dat er wel wat aan de hand is. En hebben we genoeg water of juist te veel? De prijzen fluctueren, dat ben je gewend, zeker wanneer je erin opgroeit. Je bent dagelijks met je bedrijf bezig, de onzekerheid van je opbrengst speelt, toch vind ik het ondernemen mooi. Ook al wordt het klimaat guurder, letterlijk en figuurlijk. Kunnen we straks nog wel appels telen in Nederland, het areaal neemt fors af. Ook het aantal telers. In Limburg is dat afgenomen, ik hoop op goede aanwas daar. De Betuwe heeft gelukkig wél een groep jonge telers die op een toekomst rekenen. En die zitten merendeels in onze studieclub. En bijzonder is om te vertellen, dat de generatie van mijn vader ook een studieclub heeft, en in die groep vormen de zonen van die telers ónze club.”